Śmierć

skrada się między gęstwinami mroku
targa zasłony nocy
paznokciami spragnionymi drżącej
nic nie wartej duszy

plącze myśli
zbija z tropu strachem
nakłania do płaczu
i kolekcjonuje łzy

kościstymi palcami
obraca klepsydrę
zdrapuje ironię z ust

tak trwa
mrucząc krwawą kołysankę
z powikłanych ludzkich snów
nim posnuje się po ścianach
jadowity oschły szept

"nie mnie gasić świeczkę"

i otworzy okno

autor

Soulmate

Napisany: 2011-12-13 Dodano: 2011-12-13 20:17:45

Ten wiersz przeczytano 510 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Biały Klimat Dramatyczny Tematyka Śmierć

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie