Śmierć

Bo byłaś ze mną...

Jak kamień spadam w otchłań
Nierzeczywistości

Czerń otacza mnie, bo w czerni spoglądam na świat
Szarość
Taka piękna zdawała się, gdy widzieć mogłem ja
Teraz tylko czerń wzrokiem ślepym
Wodzi mną wciąż

Dotyk jej chłodny czuje na twarzy
A pamiętam to ciepło
Które tak rozpalało

Nauczyłem się czekać na szarość, która powróci
Wiem, ze teraz mogę rade sobie dać

Przyjdą gorące barwy
Rozpala mnie znów
Poczuje ciepły oddech
Poczuje aksamitny pełen miłości dotyk…
Przez chwilę…

Potem przyjdzie Ona
Szarość
Otuli mnie płaszczem lepkim, apatycznym krzykiem
Zabierze mi wszystko

A potem przyjdzie siostra jej
I ukradnie mi wszystko, co tylko mam
Wspomnienia, ciepło i miłość
Spadnę znów i pochwyci mnie Szarość

Tylko kiedy przestanie mnie chwytać?
Upadnę wtedy i Ona, Ukochana
Odejdzie
Już teraz na zawsze

Ja zostanę na wieki na dnie otchłani, pośród czerni
Pokocham ją i tam umrę
Szczęśliwy, bo taki być muszę

Lecz odeszłaś na zawsze...

autor

tulkas

Napisany: 2004-07-11 Dodano: 2004-12-10 07:08:02

Ten wiersz przeczytano 843 razy

Oddanych głosów: 30

Rodzaj Wolny Klimat Mroczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie