Śmierć
Rozpacz, łzy i pustka
Pękające serce, dusza w mroku.
Wielka kipiel smutku i żalu
Wyłączony umysł człowieka,
Kiedy najbliższy umiera.
Rozpacz, łzy i pustka
Pękające serce, dusza w mroku.
Wielka kipiel smutku i żalu
Wyłączony umysł człowieka,
Kiedy najbliższy umiera.
Komentarze (4)
Pomilczę...
No ..jakiego człowika;) poprawiam zwykłego
ludzia;)(człowieka) po prostu ,sory! za literówke:))
Prawdziwe odczucia człowika w obliczu śmierci
innych(wyłączony umysł)tak się czujemy,nie tylko w
ochwil,śmierci najbliższych ,bo często Ci dalsi
genetycznie,są duchowo ważniejszymi,taki ten
świat:)Wiersz mnie wzruszył i dzięki za to
doznanie.Pozdrawiam miło:)
witam...cóż napisać..współczuje bardzo...pozdrawiam