Śmierć głupoty

beztroska, szaleństwo, chaos, ryzyko, przebudzenie
w serce burzliwego oceanu stacza się idiota
ze schodów wiedzy, która stała się złudzeniem
ukochanej wiedzy, której wymogom nie sprostał

życie rzuca na głębokie wody, mówiła
wierząc, tak pewnie czuł się szaleniec
pewną drogę niszczy nieznana siła
i bledną ostatnie słońca promienie

i w twarz go uderza ocean potężnie
strącając w ciemność, niczym do lochu
wstyd i hańba duszą drapieżnie
i pierwsza łza pojawia się w oku

brakuje powietrza, bolą płuca i serce
rozpaczliwie macha idiota rękoma
jak w życiu swoim, nieświadomej męce
gdzie celem była tylko niewiadoma

w odmętach się niesie niemy krzyk milczenia
przerażony głupiec z tęsknoty za życiem wyje
nie chcąc, opada na dno istnienia
nie zmieniło się nic, jak nie żył - tak nie żyje.

autor

Magican

Dodano: 2009-03-01 16:38:21

Ten wiersz przeczytano 510 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie