Śmierć kliniczna

tak dla odprężenia

Wiem, że mi nie uwierzycie;
ja dostałam drugie życie.

Już z Piotrusiem się witałam,
już Aniołki oglądałam,
już do Pana prowadzili...
Później nad czymś się radzili.

Ja czekałam i czekałam
bo debata długo trwała.
I już głodna się zrobiłam
i od rana nic nie piłam;
jeść i pić dajcie mi święci
bo już w głowie mi się kręci!

Wtedy podszedł jakiś gbur,
mruknął: bierz pańciu ten sznur!
Na tym sznurze moi mili
znów na ziemię mnie spuścili.

Zaczynam więc drugie życie.
Teraz chyba mi wierzycie:-)))

uśmiechnij się

autor

zoja

Napisany: 2005-02-19 Dodano: 2005-02-19 00:43:31

Ten wiersz przeczytano 663 razy

Oddanych głosów: 0

Rodzaj Rymowany Klimat Wesoły Tematyka Fantastyka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie