Śmierć pijaka

Naśladowanie z K.I.G., z wątkami autobiograficznymi. Da się śpiewać na melodię "Śmierci poety" Kultu.

Nie pomogli znachorzy, ani kapłani Boży, ani lekarstwo
Przyszedł stary konował, przebadał, zdiagnozował:
Wątroby marskość.

Wybuchły w domu śmiechy: "Oto kara za grzechy, losu rewanże!"
Oto się kończy chlanie i czasu marnowanie
Wieczne melanże.

Ojciec cały w ekstazie: "Nie będzie już na gazie wracał nad ranem!"
Gdy go wątroba boli nie będzie w nekropolii
Siedział z szampanem.

Zbiegły się babki, dziadki, wujek ze strony matki,
Cała rodzina
I orzekli ze zgrozą, schyleni nad diagnozą:
To wina wina!

Orzekli: "Bądźmy szczerzy, niechaj się teraz zmierzy ze swoim losem!"
Przecież co robi- wiedział, gdy na peronie siedział
Nad Komandosem.

Zna go dobrze nasz Szczecin. Pożyczył szmal i leci każdego wtorku.
Zamiast nad książką siedzieć, pochłaniać chciwie wiedzę
Chlał piwo w Worku.

Skrzypnęly niebios bramy, wyszedł Stwórca pijany, rozwarł ramiona.
Wyściskał duszę krótko, potem ugościł wódką
Gdy pijak skonał.

Wyjaśnienie odnośnie przedostatniej strofy: Worek to szczeciński pub ze świetnym piwem i jeszcze lepszym klimatem. Kto ma wiedzieć, ten wie, o czym mowa...

autor

Nils

Napisany: 2006-03-15 Dodano: 2006-03-19 13:18:03

Ten wiersz przeczytano 498 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Wesoły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie