Śmierć Pustelnika

Drogi pustelniku, mieszkający gdzieś daleko,
Człowieku ponad ludzkością. Aniele nieprawy.
Nie umiesz czytać, lecz ja do ciebie list wyślę.
Jestem nikim, bo nikt o tobie nie pisze.

Wezmę cię za dłoń twą szorstką i zaprowadzę do miasta.
Niemym krzykiem zachwytu wyrazisz swe obrzydzenie.
Zabierzesz mnie czym prędzej w głąb łona natury.
Zobaczysz miejsca, w którym żyć nie potrafię.

I gdy spytasz mnie o imię najpiękniejsze na świecie,
Usłyszysz imię mej pierwszej miłości.
Lub kamień skruszony, lub drzewo spróchniałe,
Co obok twej kryjówki leży, świat twój tworzy.

Gdy goreć będziesz na krzyżu, odkryty przez ludzkość,
Nie opuszczę cię wcale i krzyknę: „Mylne twe słowa!”.
Wezmę pióro swoje i natchnienie artysty.
Spiszę twe dzieje i nazwę je księgą Pustelnika.

A twoje plemię będzie je czytać i pluć na nie.

Dla J. C. - Dziękuję.

autor

ZeU

Napisany: 2006-12-28 Dodano: 2007-01-01 19:23:02

Ten wiersz przeczytano 600 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Biały Klimat Obojętny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie