śmierć z tęsknoty

wciąż płaczę po nocach
wciąż żywię się nadzieją
wciąż pragnę jego dotyku

mija rok
a ja zatracam się we własnych wspomnieniach
wspomnieniach o miłości
i zaufaniu

wspomnień już nie ma

i mimo że wiem jaki on jest
i do czego w życiu dąży
i mimo że wiem, że by mnie zranił
i że znowu chciałabym się zabić

to zrobiłabym wszystko
aby ponownie móc go kochać
i aby ponownie poczuć go obok

bo kocham, kocham nad życie
bo nie potrafię znaleźć nikogo wzamian

zdrapuję resztki
jego ust z moich ust
jego dotyku z moich rąk
jego oczu z mojego ciała

był
jest
i będzie
mi zbyt bliski


bo umrzeć z miłości
to nie lada wyzwanie
a śmierć z tęsknoty
byłaby wyzwoleniem

autor

parszyw

Napisany: 2006-10-07 Dodano: 2006-10-07 20:03:00

Ten wiersz przeczytano 1442 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Biały Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie