ŚMIERĆ W TESTAMENCIE
życie zapisało mi datę
ukryło w szklanej klepsydrze
niewidoma idę przez las
słyszę upadanie ciężkich łez
jedna była moja
pod wpływem jej ciężaru
zapadła się ziemia
w tej przestrzeni ukryty zegar
na nim świeci wskazówka
obserwując mnie zadaje kolejny dzień
widzi dwie kule u mych stóp
przeszłość teraźniejszość
jestem dziedzicem głębi kosmosu
wiecznej ciszy i spokoju
poluźniły się łańcuchy
Klaudia Gasztold
autor
cicha myszka
Dodano: 2018-07-05 10:25:05
Ten wiersz przeczytano 753 razy
Oddanych głosów: 6
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (5)
Interesujący wiersz pozdrawiam serdecznie;)
Fajny wiersz i podoba się bardzo;)pozdrawiam
cieplutko;)
Wszyscy jesteśmy dziećmi kosmosu, bo z niego Bóg
tchnął życie na Ziemię... pozdrawiam :)
pomyslałam to samo, co pan pode mną:-)
bardzo bogata metaforyka
na TAK