Wiersze SERWIS MIŁOŚNIKÓW POEZJI GRUPA AUTORÓW BEJ

logowanie
Zaloguj
Nie pamiętasz hasła?
Szukaj

Śmierć w tłumie

Na zimnych schodach przejścia podziemnego,
gdzie miłosierdzie i Słońce nie dociera.
Żegnany skowytem kundla wiernego -
obdarty żebrak samotnie umiera.
Spuchnięte oczy gasną szklanym wzrokiem,
rozwarte usta drżą,krzyczą w milczeniu.
Tylko puszka blaszana brzmi weselej,
gdy z rzadka ktoś ulży swojemu sumieniu.
Tłum przelatuje na dół i do góry,
nikt w tunelu śmierci nie zauważa.
Na legowisku ze szmat i tektury,
życie przegranemu długi umarza.
Wycie psa umilkło - usnął zmęczony,
puszka z rąk wypadła, groszem sieje.
I odszedł żebrak pod ścianą skulony-
Czy ktoś za nim zapłacze? Mam nadzieję...

autor

Stumpy

Dodano: 2015-10-01 12:08:55
Ten wiersz przeczytano 774 razy
Oddanych głosów: 18
Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
zaloguj się aby dodać komentarz »

Komentarze (18)

Oksani Oksani

W treści i obrazie słów wiersz jest dojmujący.Podobnie
jak Basia, może takie sytuacje zsyła Pan po to żeby
uwrażliwić drugiego człowieka na krzywdę ludzką.
Pozdrawiam Ciebie Stumpy:-)

użytkownik usunięty użytkownik usunięty

Ja myślę, że na całe szczęście, są jeszcze ludzie,
którym los bezdomnych nie jest obojętny! nie każdy z
nich przecież to pijak i lump! Wychodzę z założenia,
że Chrystus przybiera różne twarze, może przybrać i
takiego biedaka:)
Pozdrawiam serdecznie:)

bronislawa.piasecka bronislawa.piasecka

Pięknie i bardzo smutno. Przerażający widok. Nikt
nawet nie zapłacze. Pozdrawiam.

Dodaj swój wiersz

Ostatnie komentarze

Wiersze znanych

Adam Mickiewicz Franciszek Karpiński
Juliusz Słowacki Wisława Szymborska
Leopold Staff Konstanty Ildefons Gałczyński
Adam Asnyk Krzysztof Kamil Baczyński
Halina Poświatowska Jan Lechoń
Tadeusz Borowski Jan Brzechwa
Czesław Miłosz Kazimierz Przerwa-Tetmajer

więcej »

Autorzy na topie

kazap

anna

AMOR1988

Ola

aTOMash

Bella Jagódka


więcej »