Śmierć tu krążyła...

Z wątpliwościami łączy się tęsknota.
Smutku szarfy dokoła rozwiesza.
Śmierć tu krążyła, dusza się miota.
Dlaczego znowu początek z końcem się miesza?
Czy nie za dużo tych niespodzianek?
Niech wreszcie minie okrutna noc
I nadejdzie upragniony,
spokojny ranek.
Złe wydarzenia schowamy pod koc,
Łzami zmoczone spod rzęs firanek.
I zaprosimy szczęście do siebie.
Z góry spoglądać będą nasi bliscy
Razem z nami będą się cieszyć,
Gdy to o czym marzyliśmy od lat,
Nareszcie w naszym życiu się ziści.

Pamięci Twojej Mamy, Mirku... zm. 2.05.2015

autor

chica

Napisany: 2015-05-04 Dodano: 2015-05-05 00:00:05

Ten wiersz przeczytano 639 razy

Oddanych głosów: 10

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Śmierć

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie