Śmierć (Z CYKLU ZDJĘCIA...
nocy nadciąganiem znaczymy czas
przeszły i już dokonany
dni kroków rytmicznym stukotem
idziemy drogą ku zachodowi życia
co świtaniem wykiełkowało
szczebiotem ptasim witało ranek
by trwać w południa majestacie
chyląc ku nocy zmęczony czas
lecz noc z demonami chadza
krzykiem śmierci pola ubarwia
strachem co nie zna arche
ale noc...
gwiazdami przemawia
wabi mlecznej bezkresem
_________________________________
kokonem zapomnienia koi ból
autor
Beniaewa
Dodano: 2011-01-10 20:02:55
Ten wiersz przeczytano 539 razy
Oddanych głosów: 8
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (6)
Piszesz, dobre wiersze...
Noc wabi szczególnie wtedy, gdy człowiek czuje się
źle. Świetnie ujęłaś słowami, jakże skomplikowane,
życie.
Ciekawie się wyraziłeś o tym umykającym życiu. Wszyscy
musimy się z tym pogodzić, taki jest nasz los.
Pozdrawiam:)
czyżby błogie zanurzenie się w śmierć? coś w tym jest,
śmierć jak noc, przeraża ciemnością, ale kusi
zapomnieniem
bardzo ciekawy wiersz...wróbelek ma rację...pozdrawiam
witaj, bardzo ładny i ciekawy wiersz.
prowadzi od wschodu do zachodu życia,
który nie jest straszny a ciekawy i optymistyczny.
pozdrawiam.