O śmierci człowieka w bieli

Co to jest śmierc? Tego ja nie wiem...
Dotyka gorzko naszych serc, byc może to wieczny sen.
Za mało znamy człowieka, żeby za życia docenic.
A gdy odejdzie, rozpacz czepia się duszy,
i nie da się jej wykorzenic.

Był jeden Papież Polak, a największym się stał.
I odszedł od nas nagle, zostawiając testament miłości.
Ludzie za szybko odchodzą, za życia w kąt spychani.
Po śmierci żegnani tuberozą, do królestwa wiecznego powołani.

Noc czarna, gwieździsta, zimna...
Smutny po śmierci Papieża Watykan.
Niektórzy czekają na nowego pasterza,
lecz ja się w duchu Janowi Pawłowi Drugiemu pod opiekę powierzam...

Kochanemu Pasterzowi, który patrzy na nas z nieba.

autor

aurora19

Napisany: 2005-04-03 Dodano: 2009-08-04 18:42:10

Ten wiersz przeczytano 617 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Śmierć

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie