Smog
Atrakcję pięknego widoku
psuje posmak smogu.
Oczy łzawią ze złości,
ludzkiej bezmyślności.
Człowiek, człowiekowi
czyni szkodę.
Zatruwa powietrze,
niszczy przyrodę.
Wszystko wokół pyłem
pokryte, przydymione.
Rzadko kiedy widzimy
niebo błękitne.
Czarne chmury wiszą
nad ludzkością.
Często oddychanie
jest trudnością.
Chorób jest coraz więcej.
Czas na opamiętanie
jak najprędzej.
Szanujmy przyrodę
i ludzkie życie.
Zapewnijmy sobie i pokoleniom
zdrowie i piękne okolice.
autor
@Krystek
Dodano: 2018-05-30 08:33:35
Ten wiersz przeczytano 646 razy
Oddanych głosów: 5
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (5)
Dobre przesłanie wiersza ku przestrodze. Pozdrawiam
A jak subtelnie na marginesie..to było,
przez całe wieki, wśród nas ludzi się...zrodziło.
Po raz pierwszy natura z nas zżyna...czy kpina?
Nie - myśmy w chmury najpierw nabździli...jak mina?
Pozdrawiam Krystyno, tak mnie jakoś naszło, po Twoim
wierszu, w gruncie rzeczy za wszystko odpowiada
człowiek.
Życiowy przekaz skłaniający do refleksji.
Pozdrawiam.
Marek
Tyle jest upominania, a od smogu boli bania... :)
Świetny, przyrodniczy wiersz :)