Smutek

Łza po policzku spływa, w oddali słychać czyjś krzyk.
Krzyk osoby obcej, a jednak czuję jakbym ją znała całe życie.
Nigdy nie zamieniłam z nią słowa, lecz widywałam codziennie.
Teraz widzę, że ona ginie, umiera i nigdy jej już nie zobaczę.
Łzy płyną jak deszcz po okiennych szybach, nie mogę ich powstrzymać, nie mogę nic zrobić by pomóc tej osobie.
Stoję, wpatrzona w ziemię, echo niesie już wspomnienie tego, tego krzyku, który owładnął mną.

autor

Catrin

Napisany: 2007-02-05 Dodano: 2007-02-05 18:58:14

Ten wiersz przeczytano 592 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Wolny Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie