Smutek
P.B. to nasz smutek...
Cisza – prawie zupełna,
bo słychać tylko smutek.
Jest taki gorący – to samotności
kropla...
Jest taki gorzki – to zdrady
zasługa...
Jest taki głośny – to niezgody
krztyna...
Jest taki mokry – to łez rzeka...
Jest taki samotny – to Twoja
wina...
Jest taki biedny – to Boga
kaprys...
Jest taki parzący – to uczuć
gra...
Jest taki, bo Ciebie tu nie ma.
Jest, bo mi go zostawiłeś.
Jest, bo tylko on mi pozostał.
Jest, choć wiem, że może zniknąć.
Może sama nie chcę, by odszedł,
Tak jak Ty to zrobiłeś?
Może, gdy go przy sobie mam
Wiem, że kiedyś miałam też Ciebie?
W końcu nauczę się z nim żyć,
Tak, jak uczę się żyć bez Ciebie.
Przynajmniej on ze mną jest
-i wiem, że będzie do końca.
Jego potrafię zatrzymać,
Ciebie mogę tylko wspominać...
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.