Smutek

Marmurowa twarz smutkiem nawilżona
Zwykła blada twarz, a jakże spragniona
Twarde oczy spojrzeń, utkane powieki
Widzisz głębie tam czekając uciechy

Drżący głos oddali słychać bardzo blisko
Temu co zaprzeczasz żarzące ognisko
Stoisz smutnym krokiem, pomnik bardziej wesół
Ty jednak cierpisz, nie widać tu kresu

Serce obolałe cicho, lekko tyka
Serce zakochane miłości muzyka
Ręce wybielałe nie czują dotyku
Czułeś kiedyś radość z najmniejszego krzyku

Jedna droga twoja długa i krzyżowa
Żalu pełna dusza smukłą i cierniowa
Byłeś dobry ale osądzony w piekle
Teraz tylko syczysz ze smutku bo cieplej ....

autor

Kamilloname

Dodano: 2008-01-10 16:10:03

Ten wiersz przeczytano 633 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Śmierć

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie