Smutek
Tuż przed wschodem słońca
spadła kolejna łza
a za nią następne
znów ten sam widok
niebo czarne w dymie jeszcze płonie
horyzont ten sam pokryty smutkiem i
żałobą
a poniżej oni bez ducha leżą
samotni ,a tak opłakiwani
bliscy ,a tak dalecy
W czerni stoją nad grobami żołnierzy
ukochanych
modląc się o to by było im lepiej
niż nam bez nich tutaj żyć
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.