Smutek

Nikt już nie czeka na Ciebie jak kiedyś

W samotnym wieczorze mijają chwile

Gdyby ktoś nagle zapukał, zaprosił

Wnet może wtedy zmieniłby się los



Na próżno czekać tego jutra

Który jak sen, koi zmysły

I znów dzień ten jak każdy dzień

Powraca niczym gorączki ból



Smutne jest piękno gdy brak w nim życia

W próżni stanęła cała ziemia

Nieukojony bezlik myśli

W strapionej duszy prowadzi grę



Któż więc odważy się użyć słowa

Pomocy, której nikt nie odrzuci

Lecz w sercu w którym nie ma już słowa

Spływa jedynie mokra łza



Lekko dotykam myśli bez życia

By nie uronić więcej bólu

We śnie zaczekam na ukojenie

By móc odpocząć od pustego dnia

autor

simpaticc

Napisany: 2012-07-19 Dodano: 2012-07-19 18:21:20

Ten wiersz przeczytano 544 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Biały Klimat Smutny Tematyka Samotność

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie