Smutek
Refleksja...
Śmierć i miłość w innym wymiarze ,proch i wieczność w rzeczywistym zegarze,Wiosna zimą, zima latem , gdzie serce tęskni za stokrotki kwiatem ,i chciało by się przestać istnieć , Zamienić z czasem swoje role,aby znowu przeniknąć szczęście , trwać we dwoje aby nigdy się nie rozpłynąć ,by każdy dzień nie umierał,cały był przystrojony radością , odzwierciedlał się słońcem , jak kiedyś we dwoje...
autor
Anna Kwietniewska
Dodano: 2014-02-01 19:10:18
Ten wiersz przeczytano 896 razy
Oddanych głosów: 6
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (7)
Ach Anno - nie lekceważy się podpowiedzi w
komentarzach.
z nick-ąd Ci słusznie napisał, jeśli chcesz pokazać
siebie jaka jesteś, to wystawiaj porządny towar na
ladę.
Niestety wiersz wystawiono niechlujnie. Powinnaś
wejść w opcję "edycja wiersza" i go poprawić. Treść
wg mojej oceny na "tak" //// zapis na NIE.
Bardzo ładna refleksja, śliczne słowa. Wersy się
rymują, lepiej żeby były krótsze i kończyły się na
rymie. Wiersz będzie bardziej zgrabniejszy. Pozdrawiam
cieplutko i zapraszam do mojego wiersza "Matce Bożej
Gromnicznej". Dzielmy się wiarą.
zgadzam się z Leną:)Pozdrawiam:0
Dziękuję za komentarze uczuć się nie wersuje...
trwac aby nigdy sie nie
rozplynac..piekne..pozdrawiam..
w tym zapisie czyta się jak z katarynki... a słowa
zacne... może jakos przewersować?
poruszający pozdrawiam