Smutek i nadzieja

Dla wszystkich smutnych...

Widzę postać...
...skuloną, płaczącą...

Wyglada na opuszczoną...
...pragnącą bliskości...

A wokół twarze...
...piękne, roześmiane...

A ona sama...a raczej on...
... smutek...
...który spogląda w drugą stronę...

Patrzy na tłum dusz- lgnący do pieknej pani...

... a ona...
Gdy się uśmiecha...
...kwiaty rozkwitają...

Gdy na kogoś spojrzy...
...smutki odpływają...


Lecz nagle odwraca swe oblicze...
Spogląda na kulącą się postać...

Uśmiecha się...
Podnosi swa dłoń...
Smutkowi rozjaśnia życie...

Jak? Dlaczego?
Ludzie pytają samych siebie...


Dlaczego?
Bo ona po to jest...
Bo ona chce być przy każdym z nas...
Bo ona to- Nadzieja...

... pamiętajcie nadzieja zawsze przy was zostanie...

autor

Smutna Filozofka

Napisany: 2006-09-24 Dodano: 2006-09-24 10:45:42

Ten wiersz przeczytano 593 razy

Oddanych głosów: 10

Rodzaj Wolny Klimat Optymistyczny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie