smutek samotności
spacja dodana, dziękuje za uwage;)
Słoneczny poranek, obudził mnie do
życia...
Chciał wywołać uśmiech na ustach i radość w
żrenicach...
Wszystko tak piękne i kolorowe...
A jednak coś bardziej oplata mą głowe...
To straszne uczucie ludzkiej samotności,
zburzonych marzeń,braku czułości...
To przysłoniło słońca promienie, bo tak jak
kwiat bez wody...Człowiek bez człowieka nie
istnieje...
Komentarze (6)
bardzo mi się podoba końcówka..
'człowiek bez człowieka nie istnieje' - prawdziwe ...
Smutku najlepiej się pozbyć, iść do ludzi, nie żyć w
samotności.
( jakby tak zrobić spację za przecinkami, byłby
ładniejszy). Pozdrawiam serdecznie
piekny a zarazem smutny wiersz pozdrawiam
Piękny wiersz ile w nim uczucia które chowa się pod
myślami samotnej kobiety.Pozdrawiam serdecznie.
Świetny wiersz, z puentą.
Człowiek bez człowieka nie istnieje. Ale tu, na
portalu nie jesteś sama. Masz przyjaciół i to wielu.
Głowa do góry.
Pozdrawiam
Pięknie i smutno zarazem bardzo wartościowy wiersz ...
pozdrawiam ciepło