Smutki Aniołów
Strużki deszczu
sączą się powoli
z nabrzmiałego
smutkiem nieba.
Wpatruje się
w odblask szyby,
spływające po niej
warkocze deszczu
szepty splecione
z milionów kropli.
Fantomy tęsknot
samotnych Aniołów,
Ale widzę Ciebie…
Moje myśli,
niczym krople wody,
łącza się w strumień.
Cichutko szemrząc,
płyną ku Tobie,
by chronić Cię
swymi zaklęciami!
Łzy są czasem
wodą na pustyni –
przynoszą życie!
Nie martw się nimi!
To małe kropelki
ludzkich emocji!
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.