Wiersze SERWIS MIŁOŚNIKÓW POEZJI GRUPA AUTORÓW BEJ

logowanie
Zaloguj
Nie pamiętasz hasła?
Szukaj

Smutkiem gna obłuda

Stanęła ze spiżu,
Postać doskonała.
Lecz tylko dla jednych,
Dla reszty wciąż mała.

Piszą mu peany,
Wznoszą w górę dłonie.
A z czego był znany,
Że miał smutny koniec.

Smutkiem gna obłuda,
Poprzez jasne błonie.
Czy musimy w cudach,
Upatrywać koniec.

Stoi na cokole,
Postać doskonała.
Lecz tylko dla jednych,
Bo cóż dokonała.

Chwalą go książęta,
Czytają orędzie.
Lecz naród pamięta,
Inaczej nie będzie.

Smutkiem gorycz płynie,
Poprzez jasne błonie.
Porządek nie zginie,
Choć zbliża się koniec.



autor

Grand

Dodano: 2018-06-18 05:16:40
Ten wiersz przeczytano 329 razy
Oddanych głosów: 5
Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Życie
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
zaloguj się aby dodać komentarz »

Komentarze (3)

AMOR1988 AMOR1988

Obłuda to coś strasznego, pozdrawiam :)

M.N. M.N.

Ciekawa refleksja... pozdrawiam

krzemanka krzemanka

Podoba mi się w treści i formie. Miewam podobne
refleksje. Miłego dnia:)

Dodaj swój wiersz

Ostatnie komentarze

Wiersze znanych

Adam Mickiewicz Franciszek Karpiński
Juliusz Słowacki Wisława Szymborska
Leopold Staff Konstanty Ildefons Gałczyński
Adam Asnyk Krzysztof Kamil Baczyński
Halina Poświatowska Jan Lechoń
Tadeusz Borowski Jan Brzechwa
Czesław Miłosz Kazimierz Przerwa-Tetmajer

więcej »

Autorzy na topie

kazap

anna

AMOR1988

Ola

aTOMash

Bella Jagódka


więcej »