W smutku
Litore quot conchae, tot sunt in amore dolores. Ile muszli na brzegu, tyle cierpień w miłości.
W smutku zacieram ślad wspólnie przebytej
drogi.
A przecież przed oczami wirują
wspomnienia
szalone, gorące, niezwykłe, grzmią jak
miliony burz.
Jak wicher, który gdzieś w polu ugina
gałęzie do ziemi
i znika. Chyba nie spotkam Cię już.
Choć tak bardzo tego chcę i serce rozdziera
się na dwoje
wbrew zmysłom łopocze szalone,
strapione!
I jak mam powiedzieć to sobie, że koniec,
że koniec, że koniec
i nic już więcej się przecież nie
zdarzy!
Niech zmysły stracę, pozwól spojrzeć w
czarne oczy Twoje,
przeglądnąć się w moich, Twoich, naszych
lusterkach łez.
autor
vragoo
Dodano: 2012-12-18 02:48:44
Ten wiersz przeczytano 731 razy
Oddanych głosów: 9
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (5)
Ni trać nadziei, kolejny dzień może wszystko odmienić.
Pozdrawiam, do miłego:)
Najtrudniej powiedzieć sobie,że to koniec.
zadałbym tu pytanie: ale czy warto???
Przedstawiasz uczucia i przekazujesz uczucia
czytelnikowi. Super
Bardzo mi się podoba określenie ,,przeglądać się w
lustrach łez,,. Ładny liryczny klimat. :)
rozstanie jest najokrutniejszym scenariuszem jakie
życie pisze dla miłości,a autor pięknie go opisał:)