Smutna dziewczyna

Gdzieś na ławce w parku
Siedziała dziewczyna
Pod długą sukienką
Smutki swoje kryła...
Swoje srebrne łezki
Na chodnik rzucała,
Wciąż nieszczęśliwa,
Wciąż tylko płakała...
Codziennie w tym miejscu,
I kwiatom i liściom,
Nuciła piosenki,
Ze smutkiem, z nienawiścią...
I tak już będzie
Do dni swoich końca
Siedziała na tej ławce
Wciąż smutna, płacząca...
I po raz kolejny
Jak ja ktoś ją minie
I opowie historię
O zakochanej dziewczynie
Co w długiej sukience
Na ławce gdzieś w parku
Samotna i smutna
Płacze bez ustanku....

...bo miłość to także opętanie...

autor

Olunia:*

Napisany: 2005-02-07 Dodano: 2005-02-08 23:13:09

Ten wiersz przeczytano 740 razy

Oddanych głosów: 16

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie