Smutna Mateczka Boża...

Dedykuję Tym, którzy potrzebują opieki i nadziei od Mateczki Bożej....

W szczerym polu, pod wielką sosną,
kapliczka stała,
tam smutna, Pocieszycielka Strapionych
spoglądała...
na małą wioskę w tle wielkich lasów,
która widniała,
samotna, opuszczona ze swą biedą się
borykała,
-rzeczywistość ją przytłaczała...
piaszczysta dróżka wiejską ludność
kierowała,
do smutnej Mateczki Bożej,gdzie
swą opieką ich otaczała...
nadzieję dawała,
-ubrana w polne maki i bławaty
stęskniona czekała, na
-dziękczynny śpiew wieczorny,
radośnie płynący w obłoki...
by usłyszał Dobry Bóg,
jakie hołdy swej Królowej składają,
-jak ją czczą i kochają...
właśnie ich wybrała, ludzi
ciężką pracą umęczonych,
ludność wiejską, wybrańców
przez Pocieszycielkę Strapionych.
Stella

Wiara czyni cuda...

autor

Sandra Stella

Napisany: 2014-03-23 Dodano: 2014-03-23 22:19:22

Ten wiersz przeczytano 756 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Bez rymów Klimat Refleksyjny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie