Smutna rzeczywistość
"Róże sprawiają ,że myślimy o tych , których kochamy." -powiedział ktoś kiedyś....
Kiedy kogoś smutek i zmeczenie dosięga ,
To człowiek czuje , że pęka.
I na świecie tak się dzieje , że wiatr w
różne strony wieje.
Nie zaznamy już miłości..
padamy we własnej samotni ,
poddajac się samotności.
Przez ludi nie doceniani ,
zagubieni i często sami
bliskim nie ufamy.
Odwracamy sie i sibie samych karamy.
I jak kartka z kalendarza ,
histora ciagle się powtarza.
Zadajemy pytania sobie ...
Czy życie jest coś warte ,
Kto chce to odpowie , że wszystko robimy na
marne.
Wszyscy jak wały charujemy
i nawet sprawy sobie nie zdajemy,
ze sa w szkole ludzie ,
potocznie mówia , że w budzie ,
gdzie nikt na nich uwagi nie zwraca i
często myslą ..
Czy ten wysiłek sie oplaca??
Kiedyś i tak opuścimy szkolne mury ,
rodziny ,zostawimy domy , koguty , kaczki i
kury.
Przez świat i życie zranieni ,
poprostu zwyczajnie odejdziemy.
Nawet nie zapamietani ,
zostaniemy zapomnieni.
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.