SMUTNA SAMOTNOŚĆ...
Smutna samotność ma ogromne oczy,
wpatrzone z rozpaczy w jeden punkt na
scianie.
smutną samotność ponury robak toczy,
serce rozrywa gorycz, żal i łkanie.
Smutna samotnośc jest bardzo samotna,
pomimo pustki, wycie tylko słyszy,
czy ktos poda rękę smutnej samotności?
by wyrwać ją z tego marazmu i ciszy?
Czy poprowadzi ku słońcu lub gwiazdom?
czy wezmie w ramiona..utuli, osłoni..?
smutna samotność pragnie tylko ciepła,
i tej jedynej czułej i pomocnej dłoni..!
Bo jest smutna i samotna..
Komentarze (4)
A może trzeba podać rękę komuś bardziej samotnemu i
smutnemu...i już nie samotni, może tylko smutni, ale
niekoniecznie:))))
Życzę, aby ktoś taki się znalazł..z całego serca.. M.
Tak smutny wiersz jak smutna jest samotność. Bardzo
ładnie napisałaś. Pozdrawiam!
smutny wiersz..,,,,,,
przykro mi.
ladny wiersz.
nie smuc sie.