Smutna wiosenna dziewczyna

Zegar niebios niech się zatrzyma, by miłości wybiła godzina,
Tam na leśnej polanie modli się cicho dziewczyna.
Ona do Ciebie Boże kieruje swe zatroskane oblicze,
Wyciągnij rękę- promieniem słońca pogłaszcz jej policzek.

Zrywa fiołki i pierwiosnki - co pachną wiosną,
Tak bardzo pragnie, być jeszcze szczęśliwą-radosną.
Zanosi je do kapliczki, co stoi przy polnej drodze,
Modli się żarliwie do Ciebie Panie Boże - co dzień.

Wznosi do Ciebie swe szkliste, zapłakane oczy,
Nie dla niej ten piękny poranek - słoneczny, uroczy.
Nie dla niej kwitnące bielą drzewa wiśni,
Ona prosi, ona błaga, by On znów jej się przyśnił.

Nie dla niej zakwitną na łące złote kaczeńce,
Ona splata przepełnione smutkiem cudne wieńce.
Tęskni...za tym co było, minęło i nie powróci,
A może właśnie w ten czas - tej pięknej wiosny,
Ktoś jej pod stopy - kwiat miłości rzuci.

autor

a-co

Napisany: 2006-03-22 Dodano: 2006-03-22 08:04:45

Ten wiersz przeczytano 613 razy

Oddanych głosów: 55

Rodzaj Nieregularny Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie