SMUTNI LUDZIE
Są ludzie bardzo, bardzo smutni,
Nadzieja w nich całkiem zakrzepła.
Są ludzie bardzo, bardzo smutni,
Potrzebują miłości ciepła.
Zamknięci w swej własnej duszy,
Słyszą oddech znanej już głuszy.
Są ludzie którzy już nie mogą,
Liczyć na swą pamięć ułomną.
Są ludzie którzy już nie mogą,
Doczekać chwili gdy zapomną.
Dostali się w niemocy sploty,
Mogą jedynie umierać z tęsknoty.
Życie ich to święto żałoby,
Wszędzie już tylko szczęścia groby.
Zasadź w nich nasienie radości,
Niech i w ich sercach miłość gości.
Walcz o ich szczęście !
Walcz o ich uśmiech !
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.