Snem zaczarowane kochanie.

( tajemne nocne wizyty świętym mrokiem opiewane )

Opowiadaj mi płynącym w mroku szeptem
o nie odkrytych głębinach twej krainy,
klnij przesłodko i najciszej w te noce -
by nie zbudzić matki mojego żywiołu,
ognistych burz - co zagłuszają moje zmysły
zamykając je pod powieką kamiennego lochu.

Nasycaj mnie cierpliwie barwami poprzez sen -
z bursztynowych pąków upleć mi łoże - łódź mojego
najwyższego spokoju - bym odnalazł swą subtelność
pod cudowną koroną twoich drzew cynamonowych
gdzie skroń układałem w dniach naszych modlitw,
w szmaragdowych, zaczarowanych czasach...

Powtarzaj zamszowych pieszczot anielski cud,
gdy twarz moja zastyga w grymasie uniesienia,
jestem żyjącym posążkiem twego spełnienia,
ty moim niezmierzonym wszechświatem
skrywającym na swych drogach klejnoty i ciernie
nadludzkiej osobowości i potęgę płonącego serca.
Cielesną magią do dni dzisiejszych - jedyną i
nieprzemijającą poprzez drapieżne ziemskie lata.

Noc przygasa w niespokojnym, chłodnym świcie,
już szelestem motylich skrzydeł - podrywasz się
przed rozkochanymi mrocznym seansem zmysłami,
zamglonymi w nieustającym, szalonym rytmie.
Odlatujesz okryta wciąż nocnymi sukniami -
drgasz, szepczesz, melancholie słodkie nucisz
w sen prawdziwy prowadząc rozkochane ciało
przyrzekasz ostatkami słów swe nadejście powtórne
na zawsze - wszędzie,
na przekór mym żywiołom
i całemu niedopasowanemu światu.

autor

PIOTR

Napisany: 2007-03-14 Dodano: 2007-03-15 17:02:23

Ten wiersz przeczytano 476 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Biały Klimat Obojętny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie