Śniąc...

Temu co było, minęło i już nigdy nie powróci...

Gdy zapadam w sen, widzę blask tamtych dni,
Zapomnianych, pogrzebanych na wieki,
Niczym iskra w nie dogaszonym ognisku,
Pozostawione na pastwę marnego losu,
Ale jednak wciąż zdolne, by istnieć,
Wciąż śnie,




Mijam ludzi na ulicy, smętnych, nieobecnych,
Pogrążonych, w czeluści istnienia,
Nie zdolnych do powrotu z wyznaczonej drogi,
Nie zdolnych do życia,
Nie zdolnych na śmierć,
Wciąż śnię,




Znowu cię widziałam, Byłeś w moim śnie,
Nie mówiłeś nic, lecz słyszałam Twoje słowa,
Nie patrzyłeś na mnie, lecz widziałam twój uśmiech,
Potem znowu odszedłeś, bez słowa, bez pożegnania,
Pozostawiając po sobie jedynie pustkę ,
Której nie potrafię wypełnić,
Już nie śnię...
Obudziłam się...

Z nadzieją na spokój ducha...

autor

Moira

Napisany: 2006-06-12 Dodano: 2006-09-27 23:52:56

Ten wiersz przeczytano 503 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Wolny Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie