Śnieżna zamieć

Słońce przebija się przez noc

Igra w białych płatkach śniegu

Zasrebrza łąki odbierając ich zieleń

Wkrada się do głowy by razem z krwią rozpłynąć sie w ciele

By dotrzeć do serca

Niczym odłamek zwierciadła Królowej Śniegu

Jednak to było inne zwierciadło

Słodsze i czystsze

Niczym zdrój dusz

Na ustach czułam jego smak

Gdy umarłam i poznałam tajemnice życia

Zrozumiałam


Słonce ma smak szczęścia


Szczęścia i wiary...


Takiej mojej własnej



Osobistej.

tym którzy szukają swej drogi

autor

Baraka

Dodano: 2007-04-04 23:20:21

Ten wiersz przeczytano 1043 razy

Oddanych głosów: 0

Rodzaj Biały Klimat Ciepły Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie