Snuj się, snuj...
Mamie...
Snuj się snuj marzenie
splataj warkocz życia,
wzorem rąk matczynych
szczęście nam odliczaj.
Snuj się snuj wspomnienie
jasną życia przędzą,
twarz matczyną maluj
niech będzie orędziem.
Snuj się snuj baśniowo
jak matczyna bliskość
rozpal tamtą miłość
w rodzinnym ognisku.
Snuj się snuj pamięci:
włosy, oczy, dłonie
znad kolebki dawnej
niechże nas osłonią.
Komentarze (15)
Miłość - tę najpiękniejszą miłość Matki - pamiętam
jedynie z wieku niemowlęcego. wiesz - powrocil
wspomnenia, gdy przewjala mnie niemowlaka, a na koniec
- z uśmiechem - całowala w znowu swierzutką pupę.
Mamo! - pamiętam!
melodyjnie, smutno, wzruszająco,:)
Ciekawy wiersz. Z przyjemnością przeczytałam.
ciepły wiersz z nutką melancholii,,pozdrawiam
snują sie wspomnienia - otwierają się szuflady pamięci
z oczu płyną łzy choć głos umknął w ciszy w sercu
zatrzymany obraz i chwile
pozdrawiam
Poprzedni o mamie bardziej.
Pozdrawiam
po prostu uroczy...
pozdrawiam pięknie:)
płynnie jak muzyka,pieśnią o miłości dla
matki..pozdrawiam
Piękna,ciepła nostalgia za Mamą.
Pozdrawiam serdecznie:)
Subtelnie:)))
pięknie magicznie - wzruszyłam się czytając :-)
pozdrawiam
Jak subtelnie o Matczynej milosci. Kazdy z nas gdy
mowi O Matce pamieta cieplo jej rak, poczucie
bezpieczenstwa. Pieknie. Pozdrawiam serdecznie.
Niech się snują baśniowe marzenia :) Pozdrawiam :)
Piękniutko :)
ciepły piękny wiersz:)