Sny

Słońce na powiekach,
A pod plecami piasek.
Ach te klimaty we Włoszech.

Z uśmiechem na ustach
Wędruje uliczkami
I rozmawiam z przystojnymi Włochami.

Spożywam obiad w restauracji,
Za którego nie płacę,
Bo swą urodą za posiłek zapłacę.

Napawam się słoneczną pogodą
I zapominam o rzeczywistości.

Chciałoby się w tym stanie trwać,
Nie liczyć dni, nie liczyć lat
Tylko pochłaniać cały świat.
Zdobywać wiedzę, podróżować po świecie
Poznawać ludzi, poznawać kraje,
Ich tradycje, ich zwyczaje.

I jakby za dotknięciem czarodziejskiej różdżki
Znajduję się w Mediolanie,
Ależ tutaj przepięknie,
Aż serce się kraje,
Że opuszczę zaraz te urodzaje.

Nagle przed oczyma widzę
Paryż, Rzym i całą Hiszpanię.
Chodzę uliczkami,poznaje zwyczaje.

Obraz przed moimi oczami
Przesuwa się z taką szybkością,
Że nie wierzę, iż to jest rzeczywistością,
Lecz czuję wodę, czuję piasek,
Słyszę głosy, widzę kwiatek.

Wtem wszystko znika.
Już nic nie czuję i nie widzę,
Tylko słyszę ciszę.
Otwieram oczy i oślepia mnie słońce,
Lecz już nie takie gorące.

Pod plecami mam tylko łóżko,
A przede mną stoi biurko.
Jestem w swoim pokoju,
Nigdzie nie wychodziłam,
Po prostu śniłam.

autor

księżycowa_królowa

Napisany: 2018-11-11 Dodano: 2018-11-11 21:57:29

Ten wiersz przeczytano 537 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Nieregularny Klimat Rozmarzony Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie