O sobie

z przymrużeniem oka

Poczęty z miłości, zrodzony w bólu
żyję na kuli unoszącej się w próżni.
Nie młody już ale i nie za stary
na świat patrze z dystansem,
nie krytykuję, nie pouczam
czasem jedynie trzy grosze swe wtrącam.
Tłumie popędy, wyznaje wiarę
kocham, szanuje
czasem oddam się pogardzie.
Zaletą mą prostota,
wadą zaś szczerość,
kochanką samotność,
a miłością wiedza.
Jedną w życiu mam zasadę
lepiej dawać niźli brać
i nie znajdziesz we mnie brata
twierdząc, że szlachetność
nie popłaca.
Nie z bogactwa chce być znany
nie z mądrości podziwiany
blask i sława mnie nie nęci.
Tylko jedno mam pragnienie.
gdy się w proch już przemienię
by zasłużyć na wspomnienie
gdy ktoś imię me wypowie, gdziekolwiek
niechaj echo mu odpowie-„to był dobry człowiek”.

autor

Jan Hieronimus

Napisany: 2015-05-28 Dodano: 2015-05-28 15:58:21

Ten wiersz przeczytano 697 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Biały Klimat Ironiczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie