Sól i człowiek
Samotność niczym cień z palety piekieł
ubrała wilczą skórę by zabić owcę
krąży jak halny drażniąc autystyczne
myśli
a światłem spopiela duszę
Boże - daj sól i człowieka
Samotność niczym cień z palety piekieł
ubrała wilczą skórę by zabić owcę
krąży jak halny drażniąc autystyczne
myśli
a światłem spopiela duszę
Boże - daj sól i człowieka
Komentarze (8)
ciekawie sie ciebie czyta
wiersz z podwójnym dnem, dobry
Boże! Niech człowiek będzie tylko człowiekiem. Sól
jest. Pod dostatkiem, tylko nie używać jej w
nadmiarze.
Soli na zimowe drogi..i człowieka też.. - luźne
nawiązanie :).. M.
głęboki wiersz i świetne porównanie ...
Bardzo ładne porównanie. Wiersz wspaniały. Pozdrawiam.
Ciekawa myśl... "Jesteście solą ziemi", powiedział
Jezus... Sól niby nic a jaka ważna w życiu
człowieka...
ciekawe i głębokie ukazanie Tytułu wiersza pozdrawiam