Sonet do samotności

Dla K.

Słaby, bezradny, półnagi, pusty i złamany
Jak cudem ocalały z epokowej bitwy
Oto, gdzie prowadzą szaleńcze gonitwy:
Stoję przed Tobą, samotnością pokonany

W słodycz wiedzy, przez lata długie zbieranej
Wkradła się świadomość, która mnie przeraża:
Czasem w zwichrowanym świecie tak się zdarza,
Że gorycz psuje całą radość mej wygranej

Gnany obcym wiatrem przez pustynię trawy
Wieszcz nasz na wygnaniu musiał czuć to samo
Wątpię szczerze, by nie zdawał sobie sprawy

Z wieczności cierpienia, na które go skazano
Widzę moje szczęście przez Twych oczu stawy
Czy się dowiem kiedyś, czemu je zabrano?

autor

masak

Napisany: 2007-09-17 Dodano: 2008-02-11 21:55:19

Ten wiersz przeczytano 689 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Samotność

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie