Sonet I. O wartości życia ludzkiego
Ludzkie życie wciąż niepojęte,
dar, który tylko Bóg nam daje,
piękne, jak wszystkie łąki majem,
każde jedynie raz poczęte.
Gdy nowe zostaje zaczęte,
wokół niego radość powstaje,
przynosi też dumę, zostaje
najwyższą wartością, jest święte.
My musimy jakim jest, je brać,
zatracać się w szczęśliwości,
nie tylko czerpać, lecz też dawać.
Masz jedno, nie możesz doń wracać,
zły dzień to nie koniec miłości,
nigdy wiary w życie nie trać!
autor
holdys16
Dodano: 2008-04-04 18:22:33
Ten wiersz przeczytano 665 razy
Oddanych głosów: 5
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (1)
Jesteś zapewne bardzo młodym człowiekiem, z wiersza
wynika, że i szczęśliwym; cieszę się z Twojego
szczęścia ale nie wszyscy mogą o sobie to powiedzieć,
pamiętajmy o nich.