S.O.S.

słońce klątwy świetliste ciska mej twarzy
fale wysokie podstępnie drążą łajbę starą
siłą morza niesiony bez wioseł się chwieję
darmo w horyzoncie grzebiąc szukam plaży

haust wody jak nóż usta rozcina łapczywie
już nawet woda pragnienia nie ugasi więcej
palcem po tafli ustalam upragnione kursy
odpędzam głosy szepczące niewłaściwie

nadzieję z żaglem burza na dno zabrała
w butelkę nabity list piszę krwią własną
z meldunkiem sytuacji dość rozpaczliwej
by prośba moja do celu z falami pognała

T.J.

autor

TomekJ82

Napisany: 2010-12-30 Dodano: 2010-12-31 00:24:25

Ten wiersz przeczytano 491 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie