Spacer

Idę sobie na spacerek
Dać wytchnienie duszy. Zły.
Zwykle robię tak w niedzielę...
Nagle... Pędzą do mnie psy...

Otoczyły swoją zdobycz,
Duma w oczach bydląt lśni.
Nie ucieknę. Wszystko na nic.
Nie pomogą żadne łzy.

Atakować mnie próbują,
W niby uśmiech szczerzą kły,
A ja biedny już żałuję,
Że zachciało mi się wyjść.

Czekam, który pierwszy zacznie.
Serce wali. Ciało- pień.
Większy już wyciąga łapę...
Niech się skończy koszmar ten...

Ten spokojny, tamten krnąbrny,
Warczy, szczeka- jak to pies,
Jeden zły, a drugi dobry,
Nie słyszałem tego gdzieś?

Budzę się. To już niedziela.
Wstaję. Idę kawę pić.
W głowie myśl konkretna jedna:
Nie wychodzę nigdzie dziś...

autor

swicha

Dodano: 2012-02-24 18:57:22

Ten wiersz przeczytano 557 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Wesoły Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie