Spacer z latarniami pod rękę

Wracałem do domu spacerkiem o zmierzchu ,
lampy latarń błyszczały i kąpały się w kałużach .
Myślami błądziłem po mym długim życiu,
pod stopami jedna mała kałuża – druga duża


Spoglądam w przepastną jej otchłań ,
, lico w nim jest mi znajome.
Twarz od lat młodzieńczych znana ,
dziś jakby inna ,z czaru i uroków, cząstki skradzione,

Twarz moja, lampa migająca w kałuży,
w nim i blask księżyca , to widzę oczyma..
Wszystko wolno ostrość traci,
wiat zmarszczył lustro, mnie już tam nie ma.
Mijam kałuże , z wolna myśl mi dociera,
Ile jest warta chwila , gdy wiatr wszystko zmywa.

Tą chwilą była cząstka mego życia ,
widziana w lustrze kałuży.
Życie było ,
minęło z lat młodych,
weszło w piękno i niech mi się dłuży
W tym pięknie pragnę,
i będę malował życie w kolorach begonii.
Zegar niech sobie dalej tyka,
a serce moje jak dzwoniło, niech dalej dzwoni .

Autor: slonzok
Bolesław Zaja

autor

slonzok

Napisany: 2014-09-29 Dodano: 2014-09-29 06:01:45

Ten wiersz przeczytano 547 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie