Spacer zimą

Zimowa pora
jesień wciąż mi przypomina
Tylko zima w sercu
życie lodem ścina

Spacery codzienne
radości znów nie dają
Tylko mą samotność
mi wypominają

Brak śniegu wokól
w życiu mnie zamyka
A jedyna radość
gdzieś we mgle zanika

Powoli ruszam
pełną kałuż krętą drogą
W bezszelestny spacer
nie skalany mową

Do gwiazd się zwracam
z nadzieją gdzieś w głowie
Ze o mych smutkach
ktoś kiedyś sie dowie

Nie szukam pomocy
nic prócz zrozumienia
By ktoś mi bliski pojął cel
miłosnego uniesienia

Lecz bliskości nie ma
tak jak śnieg stopniała
Tylko mróz pozostał
samotnego ciała

Więc spacer kończę
radość sobie wmawiam
A mą śmieszną nadzieję
w rękach losu zostawiam

autor

Bossy84

Napisany: 2007-02-02 Dodano: 2007-02-02 10:15:01

Ten wiersz przeczytano 556 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie