Spalony raj

Umiera przede mną słońce
Niebo staje się mroczne
Jde...
Po co ? Gdzie ?
Te pytania przerażają mnie
Zbyt bardzo prawdy boję się
Mój posłaniec
Zabija wszystko
Moją przyszłosc
Kolejny gwózdz w trumnie mej
Moja nadzieja juz traci oddech
Jeszcze jedno marzenie mam
Chce dna nieba dotknąc bram
Zanim wieko trumny zamknie przede mną świat
Jak mogłam spalic swój własny raj ?

autor

Plinka

Dodano: 2006-11-18 21:31:51

Ten wiersz przeczytano 1180 razy

Oddanych głosów: 13

Rodzaj Nienumeryczny Klimat Mroczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie