SPAWENTO I

SPAVENTO I


Od szczeniaka ulubieńcem
Muz wszelakich byłem
Pięknie grałem i śpiewałem
No a jak tańczyłem

Dobrze synem być Fortuny
Wnukiem Orfeusza
Mówią ludzie: nie przesadzaj
Lecz mnie to nie wzrusza

Hendriks przy mnie był gamoniem
Dzieckiem był Santana
Gdy zagrałem nawet w głuchym
Miałem swego fana

Dobrze dzieckiem......

Już w kołysce jedną ręką
Hydrze łeb urwałem
Drugą lekko, od niechcenia
Sonatiny grałem

Dobrze dzieckiem......

Isadora Duncan przy mnie
Szczytem niezgrabności
Święty Witt ataków dostał
W przypływie zazdrości

Dobrze synem być Fortuny
Wnukiem Orfeusza
Mówią ludzie nie przesadzaj
Lecz mnie to nie wzrusza

Wszak bogowie dają talent
Który przetrwa burze
Tańczę, śpiewam, gram do końca
Ijedendzieńdłużej

autor

Petros

Napisany: 2005-08-06 Dodano: 2006-12-22 01:54:46

Ten wiersz przeczytano 432 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie