spe

„Spes ultima moritur” …Ku pamięci

dreszcz w ciszy, ponury przyjaciel człowieka
poranek całkiem inny, jakby z zaświatów

ból przeszywa, ciągły odruch życia
by chwilę jeszcze, Bóg sekundy podarował

krzyk przeraźliwy, wołanie o pomoc
w kącie szpitalnym, ostatnia rozmowa

w samotności, gdzieś we Włoszech
Francji i Hiszpanii, gdziekolwiek na ziemi

ból stał się dodatkiem, smakiem rzeczywistości
brak nadziei, zabiera wszystkim życie

choćby świat się kończył, dość krzyczał głośno
ludźmi jesteśmy, po prostu bądźmy

autor

BANITA

Napisany: 2020-03-22 Dodano: 2020-03-22 13:18:12

Ten wiersz przeczytano 1327 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Nieregularny Klimat Smutny Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie