Spekulacje
Gdybym tak mogła wznieść się wysoko,
lecieć jak sokół nad naszą Wisłą -
być może życie płynąc gondolą
czystą by miłość w sobie powiło.
Jestem jak widzisz tylko człowiekiem,
nadludzkie czyny są mi dziś obce,
nie mogę światu zabrać co lepsze,
ani pozmieniać nic w swoim losie.
Oczy cię bolą gdy sypią piachem,
gdy coraz bliżej jest do szaleństwa…
nie jesteś bogiem ni rajskim ptakiem,
więc spójrz na ludzi po wielu
przejściach.
Jesteś tak samo tylko człowiekiem,
stąpasz po gruntach nieraz zbyt
śliskich,
nikt nie przybiegnie z cudownym lekiem,
nie poda skrzydeł, choć jest ci bliski.
Popatrz dziś sercem w serce człowieka,
powiedz co czujesz i czego pragniesz,
może zobaczysz szczęście z daleka,
może doczekasz spełnienia marzeń.
Jesteś człowiekiem, tak jak my wszyscy,
tylko człowiekiem, nie żadnym bogiem
żyj zatem życiem tobie najmilszym,
tak - byś nie płacił za swą głupotę.
28.07.2011 Mariola Sikorska
(zew wiatru)
Komentarze (58)
Tak na marginesie, wydaje mi się, że w czwartym
wierszu winno być "niosło by",
zamiast "wnosiło". Przepraszam za uwagę.
+
z przyjemnością przeczytałam :)
czasem dobro słowo więcej znaczy niż pieniądze
Pozdrawiam:))Miłego:))
dziękuję za wpisy, są to ostatnie poprawki przed
wydaniem, dlatego zachęcam do uwag
dobre słowo zawsze potrzebne
Życie trzeba wykorzystać do granic, ale oczywiście z
tej dobrej strony.
Dobra życiowa refleksja skłaniająca czytelnika do
przemyśleń nad wartościami owego życia.
Pozdrawiam:)
Przepiękne Spekulacje, pozdrawiam...:))
Dobra refleksja. Żeby być człowiekiem, trzeba stąpać
po ziemi i żyć z ludźmi. Pozdrawiam:)
warto przeczytać ten wiersz :-)
Witam, dobry, dający do myślenia wiersz, ważne kwestie
w nim poruszasz, jest naprawdę ciekawy. Pozdrawiam.
Dokładnie tak, żyć tak żeby nikt nie miał do nas żalu
ni pretensji.
Świetny refleksyjny wiersz☺
ladnie refleksyjnie pozdrawiam