Spełnienie o świcie ....

Spojrzeć, jak w górach wstaje świt,
Mając u swego boku Ciebie,
Jak noc odpływa gdzieś w dal,
Czując wstający dzień, patrząc przytuleni do siebie.

Słońce delikatnie zdobywa szczyty,
Błądząc po nagich skałach jasną poświatą,
Jak moja dłoń lgnie do Twojej twarzy,
Głaszcząc delikatnie, bojąc się przed utratą

Sunąc do linii drzew, po drodze wszystko ogrzewa,
Jak ciepło splecionych naszych dłoni,
Próbując przedrzeć się przez korony drzew,
Złaknionych ciał naszych toni.

Muśnięciem sprawdza temperaturę,
Migoczących jezior i strumyków wody,
Niecierpliwie szukam Twej powierzchni warg,
Byś poznała najskrytsze, tego powody.

Powoli z wdziękiem schodzi w doliny,
Jak nasze dłonie badające ciała,
Jasność coraz większa, noc szybko umyka
Jak się fascynacji nieśmiałość poddała.

Przesuwa się wolno, skutecznie,
Smagając kosodrzewinę, w hale ciepła nalej,
Szukając naszych złączonych ciał,
Wdzierając się głębiej i dalej,

Świt dobiega już końca, włada teraz Dzień,
Promieniami rozpuścił szron, krople wysuszył,
Nasz Świt zmienił się w Spełnienie,
Drżeniem naszych ciał emocje poruszył.

Nigdy nie widziałem wschodu Słońca w górach :)))

autor

Małe P

Napisany: 2007-08-30 Dodano: 2007-08-31 11:59:50

Ten wiersz przeczytano 593 razy

Oddanych głosów: 12

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie