Śpiące uczucia

Nie budźmy uczuć co dawno uśpione.
Niech zasną w ciele zmysły zapomniane.
Nic już nie czują dusze gdzieś skulone.
Niechaj nie krwawią serca połamane.

Po cóż rozbudzić na darmo marzenia.
To przecież nie dla nich miłosne wyznania.
Niech gdzieś odejdą w świat zapomnienia.
Ludzie jak wody pragnący kochania.

Dziś serce zziębnięte już nic nie czuje.
W sopel lodu przez chłód obrócone.
Ktoś nas kocha, a może żartuje?
Sople nigdy nie będą stopione.

Trudno rozmrozić, i przywrócić do życia serce, które ktoś, kiedyś obrócił w nic nie czujący sopel lodu. Trudno zwrócić światu człowieka którego ten świat wielokrotnie odtrącił.

autor

Andrzej

Napisany: 2006-08-29 Dodano: 2006-08-29 00:01:00

Ten wiersz przeczytano 548 razy

Oddanych głosów: 56

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie